- Οργανισμός
- Emphasys Centre
- Ιστότοπος της μελέτης περίπτωσης
- Περιεχόμενο
-
- Αντιμετώπιση της άνοιας
- Λέξεις κλειδιά
-
- αλληλεγγύη
Η αλήθεια για τη διάγνωση της άνοιας είναι δύσκολη για το άτομο που εμπλέκεται. Πολλά συναισθήματα απελευθερώνονται εκείνη τη στιγμή. Αυτά κυμαίνονται από συναισθήματα λύπης, δυσπιστίας, αδυναμίας, θυμού, ... και μερικές φορές μια αίσθηση ανακούφισης, επιβεβαίωσης (επιτέλους ξέρω τι φταίει).
Η διάγνωση γίνεται συνήθως αφού τα συμπτώματα είναι παρόντα για κάποιο χρονικό διάστημα (έως και χρόνια). Κατά μέσο όρο, αυτό διαρκεί ακόμη περισσότερο για άτομα κάτω των 65 ετών.
Αφού γνωστοποιηθεί η διάγνωση της άνοιας, ξεκινά μια περίοδος επεξεργασίας για να της δώσει σημμασία ο ενδιαφερόμενος και να μάθει να αντιμετωπίζει τα συμπτώματα. Αυτό ονομάζεται «αντιμετώπιση». Το Coping προέρχεται από τον αγγλικό όρο «to cope with» που κυριολεκτικά σημαίνει «να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει» [1].
Το πώς το αποδέχεται αυτό ο εμπλεκόμενος και πώς αντιμετωπίζει τις συνέπειες είναι μια ατομική διαδικασία. Οι άνθρωποι αναζητούν μια αίσθηση ελέγχου και ισορροπίας[2]. Το άτομο με άνοια, με τη βοήθεια του περιβάλλοντος, αναζητά τρόπους προσαρμογής. Αυτή η προσαρμογή και η αντιμετώπιση των συνεπειών της άνοιας είναι, σύμφωνα με τον R.M. Οι διαδικασίες Dröes είναι αυτές στις οποίες το άτομο με άνοια είναι ενεργό και όπου το περιβάλλον μπορεί να προσφέρει υποστήριξη και καθοδήγηση[3]. Ο T. Kitwood επισημαίνει συγκεκριμένα τον αντίκτυπο (τόσο θετικό όσο και αρνητικό) που μπορεί να έχει το περιβάλλον
Πρακτική προσαρμογή στους περιορισμούς
1. Αντιμετώπιση της δικής σας αναπηρίας
2. Αναπτύξτε μια επαρκή σχέση φροντίδας με τους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης
Συναισθηματική προσαρμογή
3. Διατήρηση συναισθηματικής ισορροπίας
4. Διατηρήστε μια θετική εικόνα για τον εαυτό σας
5. Προετοιμασία για ένα αβέβαιο μέλλον
Κοινωνική Προσαρμογή
6. Ανάπτυξη και Διατήρηση Κοινωνικών Σχέσεων
7. Χειρισμός Διαδικασιών Ημερήσιας Φροντίδας, Περιβάλλοντος Γηροκομείου και Θεραπείας
Σε κάθε περίπτωση, είναι μια συνεχής προσαρμογή για το άτομο με άνοια ως προς το περιβάλλον στις μεταβαλλόμενες εσωτερικές και εξωτερικές συνθήκες. Η ψυχοκοινωνική υποστήριξη μπορεί να βοηθήσει τα άτομα με άνοια να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της κατάστασής τους.
Πώς μπορούμε, ως εκπαιδευτές ενηλίκων, να υποστηρίξουμε τους φροντιστές και τα άτομα με άνοια να αποδεχτούν και να μάθουν να αντιμετωπίζουν την άνοια; Τι εμπειρίες έχετε ως προς αυτό;
Η διάγνωση γίνεται συνήθως αφού τα συμπτώματα είναι παρόντα για κάποιο χρονικό διάστημα (έως και χρόνια). Κατά μέσο όρο, αυτό διαρκεί ακόμη περισσότερο για άτομα κάτω των 65 ετών.
Αφού γνωστοποιηθεί η διάγνωση της άνοιας, ξεκινά μια περίοδος επεξεργασίας για να της δώσει σημμασία ο ενδιαφερόμενος και να μάθει να αντιμετωπίζει τα συμπτώματα. Αυτό ονομάζεται «αντιμετώπιση». Το Coping προέρχεται από τον αγγλικό όρο «to cope with» που κυριολεκτικά σημαίνει «να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει» [1].
Το πώς το αποδέχεται αυτό ο εμπλεκόμενος και πώς αντιμετωπίζει τις συνέπειες είναι μια ατομική διαδικασία. Οι άνθρωποι αναζητούν μια αίσθηση ελέγχου και ισορροπίας[2]. Το άτομο με άνοια, με τη βοήθεια του περιβάλλοντος, αναζητά τρόπους προσαρμογής. Αυτή η προσαρμογή και η αντιμετώπιση των συνεπειών της άνοιας είναι, σύμφωνα με τον R.M. Οι διαδικασίες Dröes είναι αυτές στις οποίες το άτομο με άνοια είναι ενεργό και όπου το περιβάλλον μπορεί να προσφέρει υποστήριξη και καθοδήγηση[3]. Ο T. Kitwood επισημαίνει συγκεκριμένα τον αντίκτυπο (τόσο θετικό όσο και αρνητικό) που μπορεί να έχει το περιβάλλον
Πρακτική προσαρμογή στους περιορισμούς
1. Αντιμετώπιση της δικής σας αναπηρίας
2. Αναπτύξτε μια επαρκή σχέση φροντίδας με τους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης
Συναισθηματική προσαρμογή
3. Διατήρηση συναισθηματικής ισορροπίας
4. Διατηρήστε μια θετική εικόνα για τον εαυτό σας
5. Προετοιμασία για ένα αβέβαιο μέλλον
Κοινωνική Προσαρμογή
6. Ανάπτυξη και Διατήρηση Κοινωνικών Σχέσεων
7. Χειρισμός Διαδικασιών Ημερήσιας Φροντίδας, Περιβάλλοντος Γηροκομείου και Θεραπείας
Σε κάθε περίπτωση, είναι μια συνεχής προσαρμογή για το άτομο με άνοια ως προς το περιβάλλον στις μεταβαλλόμενες εσωτερικές και εξωτερικές συνθήκες. Η ψυχοκοινωνική υποστήριξη μπορεί να βοηθήσει τα άτομα με άνοια να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της κατάστασής τους.
Πώς μπορούμε, ως εκπαιδευτές ενηλίκων, να υποστηρίξουμε τους φροντιστές και τα άτομα με άνοια να αποδεχτούν και να μάθουν να αντιμετωπίζουν την άνοια; Τι εμπειρίες έχετε ως προς αυτό;