- Organisatie
- Zorg Kortrijk
- Inhoudsopgave
-
- Omgaan met dementie
- Website van de casestudy
- Trefwoorden
-
- Dementiezorg
- Mantelzorgers
Het aanhoren van de diagnose dementie is confronterend voor de betrokkene. Er komen op dat moment veel gevoelens vrij. Dit gaat van gevoelens van verdriet, ongeloof, onmacht, kwaadheid, … en soms ook een gevoel van opluchting, bevestiging (ik weet eindelijk wat er scheelt).
De diagnose wordt meestal gesteld nadat er al enige tijd (tot jaren) klachten zijn. Bij mensen onder de 65 jaar duurt dit gemiddeld nog langer.
Nadat de diagnose van dementie meegedeeld wordt, begint voor de betrokkene een verwerkingsperiode om dit een plaats te geven en om te leren omgaan met (aanwezige) symptomen. Dit wordt ‘coping’ genoemd. Coping is afgeleid van het Engelse begrip ’to cope with’ wat letterlijk betekent ‘kunnen omgaan met of opgewassen zijn tegen’[1].
Hoe de betrokkene dit accepteert en omgaat met de consequenties is een individueel proces. Men is voortdurend op zoek naar een gevoel van controle en evenwicht.[2] De persoon met dementie, met hulp van de omgeving, gaat op zoek naar manieren om zich aan te passen. Deze aanpassing aan en coping met de gevolgen van dementie zijn volgens R.M. Dröes processen waarin de persoon met dementie zelf actief is en waarbij de omgeving steun en begeleiding kan bieden [3]. T. Kitwood wijst specifiek op de impact (zowel positief als negatief) die de omgeving kan hebben op mensen met dementie[4]. R.M. Droës onderscheidt 7 adaptieve taken voor de persoon met dementie :
Hoe kunnen we personen met dementie ondersteuning bieden in het aanpassen aan en het omgaan met hun situatie?
hoe kunnen we mensen met dementie ondersteunen in het aanvaarden en leren omgaan met hun leven met dementie? Welke ervaringen heb jij hieromtrent?
[1] Mentaal beter.nl : copingstijlen
[2] Memory problems in dementia: adaptation and coping strategies and psychosocial treatments
[3] https://btsg.nl/adaptatie-coping-model/
De diagnose wordt meestal gesteld nadat er al enige tijd (tot jaren) klachten zijn. Bij mensen onder de 65 jaar duurt dit gemiddeld nog langer.
Nadat de diagnose van dementie meegedeeld wordt, begint voor de betrokkene een verwerkingsperiode om dit een plaats te geven en om te leren omgaan met (aanwezige) symptomen. Dit wordt ‘coping’ genoemd. Coping is afgeleid van het Engelse begrip ’to cope with’ wat letterlijk betekent ‘kunnen omgaan met of opgewassen zijn tegen’[1].
Hoe de betrokkene dit accepteert en omgaat met de consequenties is een individueel proces. Men is voortdurend op zoek naar een gevoel van controle en evenwicht.[2] De persoon met dementie, met hulp van de omgeving, gaat op zoek naar manieren om zich aan te passen. Deze aanpassing aan en coping met de gevolgen van dementie zijn volgens R.M. Dröes processen waarin de persoon met dementie zelf actief is en waarbij de omgeving steun en begeleiding kan bieden [3]. T. Kitwood wijst specifiek op de impact (zowel positief als negatief) die de omgeving kan hebben op mensen met dementie[4]. R.M. Droës onderscheidt 7 adaptieve taken voor de persoon met dementie :
- Praktische aanpassing aan beperkingen
- Omgaan met de eigen invaliditeit
- Ontwikkelen van een adequate zorgrelatie met zorgverleners
- Emotionele aanpassing
- Handhaven van een emotioneel evenwicht
- Behouden van een positief zelfbeeld
- Voorbereiden op een onzeker toekomst
- Sociale aanpassing
- Ontwikkelen en houden van sociale relaties
- Omgaan met dagopvang, verpleeghuisomgeving en behandelprocedures
Hoe kunnen we personen met dementie ondersteuning bieden in het aanpassen aan en het omgaan met hun situatie?
hoe kunnen we mensen met dementie ondersteunen in het aanvaarden en leren omgaan met hun leven met dementie? Welke ervaringen heb jij hieromtrent?
[1] Mentaal beter.nl : copingstijlen
[2] Memory problems in dementia: adaptation and coping strategies and psychosocial treatments
[3] https://btsg.nl/adaptatie-coping-model/